December 2010

{noapplemobile}{pgcooliris id=1|width=530|height=300}{/noapplemobile}

{applemobile}
Meer foto's zijn te vinden op het fotodeel van de site{/applemobile}

Er kwam ‘n uitnodiging, van Sheik Zayed, voor ’n wedstrijd Precisie, in de U.A.E., (Verenig-de Arabische Emiraten), en die heb ik aangenomen. De wedstrijd werd gehouden, op 2 en 3 Dec.  ter ere van de 39e Nationale Feestdag, van die Emiraten. Dit was nu voor de eerste keer, en daar willen ze ’n jaarlijks terugkerende wedstrijd van maken. Ik ga nu al, vanaf 1985, naar W.K.’s, E.K.’s, wereldbekerwedstrijden, voor ‘t Precisie, maar ’n wedstrijd in de woestijn van Abu Dhabi leek mij toch wel iets aparts. En dat was ’t ook. Daarbij vond de organisatie in Abu Dhabi ’t ook mooi, dat de 15-voudige Nederlands Kampioen Precisie, uit dat verre, en koude Nederland, naar “hun” wedstrijd kwam. Nu verliep de heenreis niet zonder problemen, want bij aankomst, op ’t vliegveld van Abu Dhabi, bleek mijn vlieguitrusting “spoorloos”. Toen ik dat daarna melde, bij de organisatie van de wedstrijd, was hun antwoord : “Je bent nu hier, en dan zorgen wij er voor, dat je ook kan meevliegen”.  Geweldig, en heel goed bedoeld. En ik kreeg ’t scherm, “ter leen” van de Hoofd Jury, want hij kon die wedstrijd nu toch niet meevliegen.

Er kwam ‘n uitnodiging, van Sheik Zayed, voor ’n wedstrijd Precisie, in de U.A.E., (Verenig-de Arabische Emiraten), en die heb ik aangenomen. De wedstrijd werd gehouden, op 2 en 3 Dec.  ter ere van de 39e Nationale Feestdag, van die Emiraten. Dit was nu voor de eerste keer, en daar willen ze ’n jaarlijks terugkerende wedstrijd van maken. Ik ga nu al, vanaf 1985, naar W.K.’s, E.K.’s, wereldbekerwedstrijden, voor ‘t Precisie, maar ’n wedstrijd in de woestijn van Abu Dhabi leek mij toch wel iets aparts. En dat was ’t ook. Daarbij vond de organisatie in Abu Dhabi ’t ook mooi, dat de 15-voudige Nederlands Kampioen Precisie, uit dat verre, en koude Nederland, naar “hun” wedstrijd kwam. Nu verliep de heenreis niet zonder problemen, want bij aankomst, op ’t vliegveld van Abu Dhabi, bleek mijn vlieguitrusting “spoorloos”. Toen ik dat daarna melde, bij de organisatie van de wedstrijd, was hun antwoord : “Je bent nu hier, en dan zorgen wij er voor, dat je ook kan meevliegen”.  Geweldig, en heel goed bedoeld. En ik kreeg ’t scherm, “ter leen” van de Hoofd Jury, want hij kon die wedstrijd nu toch niet meevliegen.

Met ’n hele grote grijns op zijn gezicht, kreeg ik dat scherm, fabrikaat Sol, klasse 2-3, en dus absoluut ongeschikt, voor ’n wedstrijd in Precisie. Maar, ‘n “kniesoor” die daar op let, ik kon nu die wedstrijd toch “meevliegen” ? Dan de eerste briefing. ’t Volkslied, van de U.A.E., ’t voorstellen van de Meetdirector, Hoofd Jury, plus zijn helpers, en de Launch-mars-hall, dit gevolgd door de loting, en de wedstrijddetails. En dan, met ’n heel stel  Pick-Up’s, naar boven, naar de startplaats, ’n grote bult in de woestijn, genaamd : Al Whatba Hill. Ook die “bult” is ’n verhaal apart. In de woestijn, bij Abu Dhabi, was er in ’t verleden ’n duin van ca. 40 a 50 meter hoogte. Paragliding werd bekend, in de Emiraten. Prinsen, uit de familie van de diverse Sheiks kregen ook interesse, in Paragliding. Ze wilden ook zelf vliegen, en dus hadden ze ‘n “bult” nodig, om bij hun in de woestijn dan ook te kunnen vliegen. Dus, werd er “even” dat duin opgehoogd (op hun kosten), tot ’n hoogte van 110 meter, en dan, met ’n vlak plateau bovenop, waar je op deze oppervlakte dan wel zo’n 20 voetbalvelden kon aanleggen. Dus ’n aardig grote bult, waar heel wat kubieke meters zand en stenen in zitten. Zo iets is in Nederland onvoorstelbaar.

Hij was ovaal, van vorm, dus je kon er bij alle windrichtingen star-ten. Er gingen 2 “dummy’s” vooraf, en toen werd er met de wedstrijd gestart. Ik had nummer 3 geloot, dus was al snel aan de beurt. Nu was ik met dat scherm goed weg, maar met zo’n snel scherm was ik ook snel in ’t doelgebied. Daarbij “pikte” hij alles op, wat er op te pikken viel, dus constant corrigeren. Uiteindelijk scoorde ik 1,28 mtr. want dat ding bleek ook niet uit te remmen, in ’t laatste stukje. Maar, ik was er toch blij mee, want ik had ’n redelijke score, met ‘n “vreemde lap”. Na deze vlucht weer naar boven, voor de volgende ronde. Bij die 2e ronde was er ’n pak meer wind. Zoveel wind, dat de doelcirkel niet gehaald werd. Maar, er was geen windmeter, dus kon je ook geen “rejump” voor “te harde wind” krijgen. Niemand haalde meer de doelcirkel. De organisatie besloot toen, om niet meer boven op de bult te star-ten, maar ’n stuk lager, tegen de zijkant, en dat was dan maar 70 meter hoogteverschil, met ‘t doelgebied. En zo werd er aan de 3e ronde begonnen. Maar ook nu problemen, om dat doelge-bied te halen, dus regende ’t ook nu weer 10 meters, de maximale score. In de briefing was ook verteld, dat de wedstrijd over 5 rondes zou gaan, en dat de 2 slechtste scores geschrapt zouden worden, voor de einduitslag. Dus geen FAI-regels, maar Abu Dhabi-regels. Na die 3 wedstrijdrondes werd er nog lang “fun” gevlogen, tot zeker bij 20.00 uur, en dat terwijl ’t daar al om 18.00 uur pikdonker is. De wind in die woestijn blijft gewoon door waaien. De volgen- de dag, de Nationale Feestdag, werden de laatste 2 rondes verwerkt. Gelukkig voor mij, was ’s nachts mijn vlieguitrusting eindelijk in ’t hotel aangekomen, na de nodige omzwervingen, en kon ik nu verder aan mijn eigen scherm vliegen. Weer bij Al Whatba Hill aangekomen was er weer eerst de briefing, en daarna weer naar boven, naar de startplaats. Er werd snel begon-nen, met de wedstrijd, maar eigenlijk te snel voor de eerste helft van de deelnemers (waaron-der ikzelf dus ook), want ’t was nog windstil, en we zakten allemaal uit, voor de doelcirkel, en dus weer 10 meter aan onze broek. Toen er weer wind begon te komen, werd er ook weer de doelcirkel gehaald, en dus weer gescoord. Dan de 5e en laatste ronde. De wind was nu pittig, en er werd weer tegen de zijkant van de heuvel gestart, dus op 70 meter hoogte. Toen ik aan de beurt was, kwam ik in ’n vloek en ’n zucht bij ‘t doelgebied aan. Wat wil je, met maar net 70 meter hoogteverschil ? Gelukkig kwam ik nu wel redelijk goed bij de doelcirkel uit, zodat ik nu ook ’n echte doelaanval kon maken. Nu, met mijn eigen scherm, ging dat goed, maar op ’t laatste moment kreeg ik toch nog ’n zetje van de wind, wat ik niet meer kon corrigeren. Mijn score werd daardoor 75 cm., en hier was ik blij mee. Toch nog 1 goede doelaanval, zij ’t in de 5 pogingen. De wedstrijd werd af gevlogen en daarna fun-vliegen. Er werd toen alles in gereedheid gebracht, voor de prijsuitreiking, en de sluitingsceremonie. ’t Werd donker, en er gingen diverse schijnwerpers aan. De “vliegbult” werd in ’t gekleurde licht gezet. Bij de prijs-uitreiking zelf, werd iedereen naar voren geroepen, en moest met de organisatie op de foto. Er was voor iedereen ’n grote medaille, en ’n certificaat. Ik was nu 21e geworden,  van de ca. 75 deelnemers, uit 20 landen. En dat, met ’n “geleend” scherm. Normaal genomen had ik toch bij de eerste 5 moeten zijn ? Na die prijsuitreiking was er, onder ’n stralende sterrenhemel, daar in de woestijn, ’n groot diner. Dat werd opgediend in ’n grote Bedouienentent, duur servies, duur bestek, en de lekkerste Oosterse gerechten. Alle drank wel uiteraard zonder alcohol, want je bent er in ’n Moslimland. De sfeer rond die wedstrijd was geweldig, een grote familie vliegers. Iedereen heel vriendelijk en behulpzaam, en ze lieten je zien, dat je er welkom was. Mee ook, omdat je “naar hun land was gekomen”. De dagen na de wedstrijd ben ik nog in de stad Abu Dhabi geweest. ‘n Mooie moderne stad, en alles te koop, maar je moet er wel ’n grote portemonnee hebben. Ik ben op ’t Formule-1-circuit geweest, heb er ’n powerbootwed-strijd, voor de wereldbeker,  gezien. Gratis entree, want alles werd betaald, door ’n Sheik. Ook ben ik in de stad Dubai geweest. Hier is alles nog mooier en vooral groter. Daar ben ik ook boven op ’t hoogste gebouw ter wereld geweest, de “Al Khalifa-tower”, met ’n hoogte van 828 meter, en 140 verdiepingen. In ’n uur tijd zag je er meer Ferrari’s, en Ford Mustangs, dan in Nederland in ’n heel jaar. Ik kan mij heel goed voorstellen, dat hier de sprookjes van “1000 en 1 nacht” vandaan komen ? In elk geval, voor herhaling vatbaar. De uitnodiging voor volgend jaar heb ik al op zak, want ze willen mij dan ook, als F.A.I.-official, betrekken, bij de organisatie van de wedstrijd. ’t Moet dan ‘n “echte” F.A.I.-wedstrijd, categorie-2, worden, met dan ook “echte” F.A.I.-regels, en ’n echte doelschijf.